Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Namysłowie

W tym poście chciałbym przybliżyć kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Namysłowie. Początki tej późnogotyckiej świątyni sięgają pierwszej połowy XV wieku. Jej budowa rozpoczęła się w 1405 roku, zaś zakończyła w 1441 roku. Stanowiła w owym czasie integralną część miejskich murów obronnych.

Teren kościoła otoczony jest murem pochodzącym z pierwszej połowy XVIII wieku. Z 1713 roku pochodzi zabytkowa brama prowadząca na teren świątyni. Wieńczy ją figura św. Jana Nepomucena. Święty trzyma w ręku krzyż, zaś obok niego umieszczono dwa cherubinki na szczycie pilastrów.

Na placu kościelnym warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną, barokową figurę św. Jana Nepomucena. Pochodzi ona z 1730 roku i została ufundowana przez rajcę miejskiego Andreasa Wachsmanna. Do roku 1939 figura stała na rynku, potem została przeniesiona na obecne miejsce. Święty w ręku trzyma krzyż i palmę męczeństwa, zaś u jego stóp siedzą dwa cherubinki. Na cokole została umieszczona płaskorzeźba przedstawiająca scenę zrzucenia świętego do Wełtawy.  

Kościół jest budowlą halową, trójnawową. Składa się z nawy głównej i dwóch naw bocznych, do których przylegają kaplice. Sklepienia żebrowe i gwieździste podpiera dwanaście olbrzymich filarów. Filary ozdobione są figurami świętych. Obok takich popularnych świętych jak św. Hieronim, św. Ambroży, św Augustyn, św. Grzegorz (wielcy doktorzy kościoła), mamy też rzadko spotykanych, jak np św. Bonifacy z Devon zwany Apostołem Niemiec, z pastorałem i księgą przeszytą sztyletem, patron diecezji Fuldy (gdzie jest pochowany), krawców i piwowarów, czy św. Alojzy Gonzaga trzymający w ręku krzyż i lilię, patron młodzieży katolickiej. Barokowe rzeźby pochodzą z XVIII wieku, wszystkie są podpisane, więc nie ma problemu z identyfikacją świętych.

Przy jednym z filarów znajduje się późnorenesansowa ambona, datowana na początek XVII wieku. Baldachim, neogotycki, pochodzi z XIX wieku. 

Ołtarz główny, neogotycki, pochodzi z 1890 roku. Na pierwszym planie znajdują się obrazy przedstawiające patronów kościoła, świętego Pawła po lewej i świętego Piotra po prawej. Natomiast u dołu znajduję się jeszcze dwa inne malowidła przedstawiające świętego Franciszka Xawerego (po lewej) oraz świętego Antoniego z Padwy.

Na szczególną uwagę zasługuje, zawieszone na północnej ścianie prezbiterium, epitafium datowane na koniec XVI wieku. Pośrodku została umieszczona wielopostaciowa scena Ukrzyżowania. W polu poniżej znalazła się płaskorzeźba przedstawiająca klęczącą rodzinę fundatora, zaś u samego dołu płaskorzeźba ze sceną Ostatniej Wieczerzy. Po bokach, na cokołach kolumn, znalazły się sceny Ofiary Izaaka (po lewej) i Węża Miedzianego (po prawej). Natomiast u góry, nad kolumnami, znalazły się sceny Samsona walczącego z lwem (po lewej) oraz Dawida walczącego z Goliatem (po prawej). W zwieńczeniu natomiast umieszczono płaskorzeźbę Chrystusa Zmartwychwstałego, bogato dekorowanego motywami roślinnymi.

W kościele oraz kaplicach bocznych znajduje się wiele neogotyckich ołtarzy pochodzących z końca XIX wieku. M.in. możemy znaleźć ołtarze boczne św. Józefa, z lewej strony i Matki Bożej Różańcowej z prawej strony. W zamknięciu naw bocznych znajdują się ołtarze Matki Boskiej Nieustającej Pomocy (w nawie południowej) oraz św. Barbary (w nawie północnej). W kaplicach bocznych znajdują się ołtarze Najświętszego Serca Pana Jezusa (datowany na koniec XVIII w.) oraz Matki Bożej Częstochowskiej. 

Na uwagę zasługują późnobarokowe ołtarze znajdujące się w kaplicach bocznych. W jednej z kaplic południowych znajduje się ołtarz św. Piotra z Alkantary z 1720 roku. Obraz główny w ołtarzu przedstawia patrona kaplicy, zaś w zwieńczeniu znajduje się obraz przedstawiający św Sebastiana, który, przywiązany do słupa, miał zginąć przeszyty strzałami. Św. Sebastian jest m.in. patronem Gwardii Szwajcarskiej w Watykanie. Ołtarz zdobią rzeźby aniołów oraz dwie figury świętych. Z lewej, to patronka dentystów, czyli św. Cecylia, trzymającą w ręku kleszcze z wyrwanym zębem. Z prawej, patronka m.in. uczonych, uniwersytetów, nauczycieli i wielu innych, czyli św. Katarzyna Aleksandryjska trzymająca w ręku księgę. Na ścianach kaplicy możemy zauważyć obrazy, św Barbary z kielichem w ręku, datowany na rok 1740, oraz spowiedź św. Jana Nepomucena z roku 1756. Na obrazie święty spowiada królową Zofię, drugą żonę króla Czech, Wacława IV.

Kolejną kaplicę na którą warto zwrócić uwagę jest kaplica Matki Bożej Anielskiej. Znajduje się w niej późnobarokowy ołtarz z 1740 roku. W centralnym miejscu ołtarza umieszczono rzeźbę Matki Boskiej z Dzieciątkiem, datowaną na 1410 rok. Po bokach umieszczono postacie dwóch aniołów, zaś u dołu dwóch apostołów. Tego po lewej stronie nie potrafię zidentyfikować, natomiast po prawej stronie umieszczono św. Andrzeja, patrona m.in. małżeństw i podróżujących. W zwieńczeniu ołtarza znajduje się scena Adoracji Matki Bożej Loretańskiej, zaś z boków, nieco z tyłu, postać Heroda (po lewej) i żołnierza zabijającego niemowlę (po prawej).

Warto również zajrzeć do kaplicy Pana Jezusa w Ogrójcu. Znajduje się w niej piękny ołtarz z ok 1720 roku, wykonany przez śląskiego rzeźbiarza epoki baroku, Georga  Leonharda Webera. Jest to ołtarz rzeźbiony, z częściowo namalowanym tłem. Centralną część zajmuje, prawie naturalnej wielkości, ukazany z profilu, modlący się Jezus. Zwraca się do niego anioł trzymający kielich w ręku. U stóp Chrystusa zostali ukazani trzej apostołowie, święci Jan, Piotr oraz Jakub Starszy. Podobno ołtarz wzorowany jest na niemal identycznym, pochodzącym z 1709 roku, znajdującym się w Świdnicy. Ja zaryzykowałbym twierdzenie, że artysta wzorował się na dziele Wita Stwosza.

W kaplicy warto zwrócić jeszcze uwagę na piękne, późnogotyckie rzeźby: pietę, prawdopodobnie z pierwszej połowy XV wieku oraz Chrystusa Frasobliwego z pierwszej połowy XVI wieku.

Nie można pominąć kaplicy Narodzenia Pana Jezusa i Krzyża Świętego. Znajduje się w niej XV-wieczna, kamienna, ośmioboczna chrzcielnica. Kiedy byłem w Namysłowie, akurat odbywał się przy niej chrzest. Jest zatem do dnia dzisiejszego używana.

W kaplicy znajdują się ponadto barokowe figury św. Pawła i św. Piotra datowane na drugą połowę XVII wieku. Ściany zdobią XVIII-wieczne obrazy: św. Karola Boromeusza z ok. 1756 roku oraz Męczeństwo św. Jana Chrzciciela z ok 1730 roku.

W kościele znajduje się znacznie więcej cennych, zabytkowych rzeźb, obrazów i krzyży. Nie sposób wszystkich opisać. Ale chciałbym jeszcze zwrócić uwagę na na rokokową chrzcielnicę z drugiej połowy XVIII wieku. Umieszczona została w nawie północnej, datowana jest na drugą połowę XVIII wieku. Pokrywa ozdobiona została rzeźbioną sceną Chrztu w Jordanie.  Naprawdę piękna.

Zachęcam do odwiedzenia kościoła św. Apostołów Piotra i Pawła w Namysłowie. Stara budowla kryje w swoich wnętrzach wiele ciekawych dzieł sztuki sakralnej. Nie będziecie zawiedzeni. POLECAM!!!

Dodaj komentarz